Шарофиддин Гадоев, як калимаро дуруст талафуз карда наметавонад (Видео)

Шарофиддин Гадоев, ки шарафи худро ба савдо гузоштааст

Буд набуд, Шарофиддинчаи бенанг мусоҳиба дошт.
Кас, ки душман шуд, ҳамин тавр изҳори ақида мекунад. Нафар, ки манфиати терористони фирориро болотар аз ҳақки мардум донист, ҳамин хел худшефта мешавад. Офтобро намебинаду ҳарза мегӯяд. Ривояти Мавлоно аст дар бораи канизак ва зиёдаравии шаҳвонии он, ки мегуяд Шарофиддин к…ро диду кадуро не.
Дар матни ҷомеа пайдо гардидани ашхоси булаҷаб ва мураккаб ба монанди Гадоеви гадоманиш, ки дар хатти иштибоҳӣ умрест худиву бегонаро ҷоҳилона мефӯрушад, хатои фоҳиши табиат содир шудаааст. Ҳамчун пайомади ин муносибат, сарфи беҳудаи вақт дар тарбияи ин афрод аст. Чун шогирди сарсупурдаи У.Қувватов дар обу лой кардани маблағи ширкатҳо маззаи маблағи дуздиро чашид, фанду фиреби облойкуниро хеле хуб омӯхт. Ҳилаи шаръии кишварҳоро таҷриба кард.
Аз он ки Абӯҷаҳл мусулмон шуданӣ нест, ҳама медонанд, вале аз бозе ки Гадоев Ш. ба ном ҷорчии ҳизби террористи наҳзат, изҳорот медиҳад, аз он бӯйи хуну қатлу ваҳшату ғорат меояд. Ин тоифа ташнаи хун аст. Ҳама бофтаҳо ва гуфтаҳои ин набераи террору даҳшатафканӣ, маҳсули ватанфурӯшӣ ва бемоягии равонӣ аст.
Фаҳмид ки «бо кач кулоҳ ниҳодан» устоди соҳаи ифротият метавон шуд. Дар ҳалқаи Кабирак ворид шуд. Хиромон қадам мезад. Риши худро новобаста аз насиҳати падарӣ метарошид. Ибораҳои сарозершудаи ланҷу туршгаштаро истифода мекард. Сиёсатмаоб шуда буд. Дунявимашраб мепиндошт худро. Роҳи наҳзатро иштибоҳӣ медонист. Чун дар умқи сафсатаи раҳбари нави ҳизби террорист фурӯ рафта буд, ботлоқи бесару нӯги иғворо парешон кард.
Ин ангалак, ки ба пули муфт ва пайти муфт одат карда буд, дар Аврупо худро ёфт, аниқтараш чун муриди роҳи шаҳодат аз пайи раҳнамоиҳои каҷрафтораш шароити зиддимиллиро муҳайё сохт.
Ҳамин тариқ, Ш.Гадоев боз дар ҷое аз баданаш нақш бандад, ки ниҳодҳои иттилоотии ватанӣ оҳангаранд, таҷрибаи ноби руфтани ин ботилафкорҳоро хеле хуб медонанд. Ва муаллифонашонро. Ҳарзагӯӣҳои Гадоев, ки авлодан тамоюл ба барангехтани кинаву адовати динӣ дорад, ҳамсони хаси сари роҳанд ва руфтанашон ба ҷоруби кӯчабозорӣ саҳлу осон.
Гадоевро ҳама дар наҳзат бад мебинанд. Шахси разил ва бемоя. Шубҳанок. Худиҳоро монда, почаи занҳои раҳбари наҳзатро гирифтааст. Аниқтараш ҳуштаки тарашонро. Охир аз ин хоинии бемислу монанд, таърих ёд надорад. Ақалан фаҳмида ба ин кор даст мезад, мефаҳмидем, ин чӣ мавқеъирӣ аст, вале Гадо Шарофиддин таънаи ҳамшаҳриҳои худро дар тӯли таърих доштааст.
Кӯзапуштро танҳо гӯр рост мекунад.

Буд набуд, Шарофиддинчаи бенанг мусоҳиба дошт.
Кас, ки душман шуд, ҳамин тавр изҳори ақида мекунад. Нафар, ки манфиати терористони фирориро болотар аз ҳақки мардум донист, ҳамин хел худшефта мешавад. Офтобро намебинаду ҳарза мегӯяд. Ривояти Мавлоно аст дар бораи канизак ва зиёдаравии шаҳвонии он, ки мегуяд Шарофиддин к…ро диду кадуро не.
Дар матни ҷомеа пайдо гардидани ашхоси булаҷаб ва мураккаб ба монанди Гадоеви гадоманиш, ки дар хатти иштибоҳӣ умрест худиву бегонаро ҷоҳилона мефӯрушад, хатои фоҳиши табиат содир шудаааст. Ҳамчун пайомади ин муносибат, сарфи беҳудаи вақт дар тарбияи ин афрод аст. Чун шогирди сарсупурдаи У.Қувватов дар обу лой кардани маблағи ширкатҳо маззаи маблағи дуздиро чашид, фанду фиреби облойкуниро хеле хуб омӯхт. Ҳилаи шаръии кишварҳоро таҷриба кард.
Аз он ки Абӯҷаҳл мусулмон шуданӣ нест, ҳама медонанд, вале аз бозе ки Гадоев Ш. ба ном ҷорчии ҳизби террористи наҳзат, изҳорот медиҳад, аз он бӯйи хуну қатлу ваҳшату ғорат меояд. Ин тоифа ташнаи хун аст. Ҳама бофтаҳо ва гуфтаҳои ин набераи террору даҳшатафканӣ, маҳсули ватанфурӯшӣ ва бемоягии равонӣ аст.
Фаҳмид ки «бо кач кулоҳ ниҳодан» устоди соҳаи ифротият метавон шуд. Дар ҳалқаи Кабирак ворид шуд. Хиромон қадам мезад. Риши худро новобаста аз насиҳати падарӣ метарошид. Ибораҳои сарозершудаи ланҷу туршгаштаро истифода мекард. Сиёсатмаоб шуда буд. Дунявимашраб мепиндошт худро. Роҳи наҳзатро иштибоҳӣ медонист. Чун дар умқи сафсатаи раҳбари нави ҳизби террорист фурӯ рафта буд, ботлоқи бесару нӯги иғворо парешон кард.
Ин ангалак, ки ба пули муфт ва пайти муфт одат карда буд, дар Аврупо худро ёфт, аниқтараш чун муриди роҳи шаҳодат аз пайи раҳнамоиҳои каҷрафтораш шароити зиддимиллиро муҳайё сохт.
Ҳамин тариқ, Ш.Гадоев боз дар ҷое аз баданаш нақш бандад, ки ниҳодҳои иттилоотии ватанӣ оҳангаранд, таҷрибаи ноби руфтани ин ботилафкорҳоро хеле хуб медонанд. Ва муаллифонашонро. Ҳарзагӯӣҳои Гадоев, ки авлодан тамоюл ба барангехтани кинаву адовати динӣ дорад, ҳамсони хаси сари роҳанд ва руфтанашон ба ҷоруби кӯчабозорӣ саҳлу осон.
Гадоевро ҳама дар наҳзат бад мебинанд. Шахси разил ва бемоя. Шубҳанок. Худиҳоро монда, почаи занҳои раҳбари наҳзатро гирифтааст. Аниқтараш ҳуштаки тарашонро. Охир аз ин хоинии бемислу монанд, таърих ёд надорад. Ақалан фаҳмида ба ин кор даст мезад, мефаҳмидем, ин чӣ мавқеъирӣ аст, вале Гадо Шарофиддин таънаи ҳамшаҳриҳои худро дар тӯли таърих доштааст.
Кӯзапуштро танҳо гӯр рост мекунад.